نانو تعلیقه‌های مغناطیسی، نانوپراکنش‌های سیالی هستند که در آنها فاز جامدی از نانوذرات مغناطیسی تشکیل می‌شود. در نانوتعلیقه مغناطیسی سه جزء وجود دارد: نانوذرات مغناطیسی، محیط پراکنش و پراکنده‌ساز. مواد مغناطیسی به صورت توده یا نانوتعلیقه، به شکل‌های مختلفی در برابر میدان‌های مغناطیسی اعمال‌شده واکنش نشان می‌دهند.
نانوتعلیقه‌های مغناطیسی دارای کاربردهای مهم صنعتی و بهداشتی مانند درزبندهای خلاء، روان‌کننده ها، خنک‌کننده ها، میرانه ها، صابون‌های مغناطیسی، پالایش محیط، تصویربرداری پزشکی، فناوری‌های انتقال دارو، فزون‌گرما درمانی مغناطیسی و ... هستند. برای تامین تقاضاهای بازارهای کاربردی که به سرعت درحال شتاب هستند، نیاز به ارائه تعاریف جهانی و روش‌های اندازه‌گیری برای مشخصه‌های این تعلیقه‌ها وجود دارد.
صد و سومین اجلاسیه کمیته ملی استانداردهای فناوری نانو در روز سه شنبه ۲۵ آبان ۱۴۰۰ به صورت مجازی برگزار شد و استاندارد «فناوری نانو - نانومواد مغناطیسی - قسمت ۱: تعیین مشخصات و اندازه‌گیری‌ها برای نانوتعلیقه‌های مغناطیسی» تصویب و آماده انتشار گردید.
این استاندارد، به تعیین مشخصات نانوتعلیقه‌های مغناطیسی می پردازد و روش‌های اندازه گیری این مشخصات را ارائه می‌کند.
منبع مورد استفاده برای تدوین این استاندارد ملی، استاندارد بین المللی ایزو به شماره ۱۹۸۰۷ می باشد که در سال ۲۰۱۹ توسط سازمان بین المللی استاندارد (ایزو) منتشر شده است. این استاندارد ملی با مشارکت خانم روشنک شاکری (کارشناس سازمان ملی استاندارد ایران)، به عنوان دبیر تدوین استاندارد و متخصصانی از دانشگاه‌های کشور، سازمان ملی استاندارد و ستاد توسعه فناوری نانو تدوین گردید.