استانداردسازی یکی از اولین گام ها برای ارزیابی و کنترل مخاطرات حاصل از فناوری نانو  است. این مطالعه با هدف مرور استانداردهای ملی ایران در ارتباط با جنبه های ایمنی بهداشتی و محیط زیستی انجام شده است و در سال ۱۴۰۰ در مجله مهندسی بهداشت حرفه ای دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی همدان به چاپ رسیده است.

مقدمه: در سال های اخیر، رشد سریع فناوری نانو، چالش هایی را در زمینۀ بهداشت و ایمنی نانومواد مطرح کرده­ است. استانداردسازی یکی از اولین گام­ ها در ارزیابی و کنترل مخاطرات حاصل از فناوری نانو است. لذا این مطالعه با هدف مرور استانداردهای ملی ایران در ارتباط با جنبه های ایمنی، بهداشتی و محیط زیستی فناوری نانو انجام گرفته است.
روش بررسی: این مطالعه در سال ۱۳۹۹، با جست­وجو در پورتال سازمان ملی استاندارد انجام شد. جست ­و جو با کلیدواژه ­های "نانو"، "نانوفناوری" و "فناوری نانو" انجام گرفت. معیار ورود به مطالعه، استانداردهای مربوط به ایمنی، بهداشت و محیط زیست بود. به منظور ارزیابی کیفیت استانداردها از چک لیستی با روایی تأیید شده، استفاده شد. تحلیل آماری با کمک نرم افزار SPSS.۲۲ انجام شد.
یافته ها: چهارده مورد از ۱۰۴ استاندارد موجود در زمینه نانوفناوری، در ارتباط با جنبه­ های ایمنی، بهداشت و محیط زیست بود. بیشتر استانداردها، ترجمه استانداردهای ISO یا ASTM بودند. تحلیل محتوا نشان داد که استانداردهای تدوین شده در سال های اول در زمینۀ ارزیابی ویژگی­ های نانومواد بوده که در سال­ های اخیر به سمت پیشگیری از مواجهه و مدیریت ریسک تمایل پیدا کرده است. تحلیل آماری نشان داد، اکثر معیارهای ارزیابی کیفیت در سطح "خوب" بوده است.
نتیجه گیری: وجود بیش از ۱۰۰ استاندارد منتشرشده، نشان از توجه به اهمیت موضوع استاندارسازی نانوفناوری در کشور است. اگرچه عمده استانداردهای موجود درخصوص ایمنی محیط­ های کاری نانو است، اما نیازمند افزایش آگاهی های عمومی و تخصصی در زمینۀ پیاده سازی آن ها در سطوح ملی هستیم.

 دریافت فایل کامل مقاله

منبع:  https://johe.umsha.ac.ir/