موضوعِ استفاده از نانوذرات (NPs) در تولید، فرآوری و بسته‌بندیِ مواد غذایی به علت امکان خطرناک بودن این مواد برای سلامتی انسان تبدیل به موضوع مهمی برای مطالعه شده است. بر اساس این مطالعه برخلاف استفاده‌ی وسیع از این مواد در حال حاضر هیچ روندِ ارزیابیِ ایمنی‌ای در سطح ملی در اغلب کشورهای توسعه یافته برای بررسی نانوذرات وجود ندارد.

نانوذرات به علت ویژگی‌های منحصر به فردی که دارند در صنایع مختلفی مانند الکترونیک، اپتیک، شیمی، مواد غذایی، بیولوژی و پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند. در صنایع غذایی برای استریلیزه کردنِ مواد، بهبودِ رنگِ مواد و افزایش ماندگاری مواد مورد استفاده قرار می‌گیرند. اما استفاده از موادِ دارای نانوذرات می‌تواند منجر به صدمه زدن به دی‌ان‌ای، آسیب زدن به پروتئین‌ها و واکنش‌های استرس اکسیداتیو شود.

این مطالعه بر کمبودِ فهمِ کلی و عملی برای شناسائی و تعیینِ سطح ِ نانوذرات در مواد غذایی تاکید می‌کند. در حال حاضر برای اینکار از روش‌های سنتی سم‌شناسی استفاده می‌شود اما این روش‌ها کامل نبوده و می‌توانند منجر به عدم قطعیت در ارزیابی‌های نهایی شوند.

همچنین در این مطالعه نشان داده شده است که در حال حاضر تحقیقات در مورد نحوه‌ی استفاده از نانوذرات در مواد غذایی به اندازه‌ی کافی وجود ندارد. این فقدان تحقیق، توسعه‌ی ارزیابی‌های ایمنی مؤثر، عینی و دقیق نانوذرات در غذا را محدود می‌کند.

سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (FAO)، سازمان بهداشت جهانی (WHO) و اتحادیه اروپا (EU) هنوز به طور قطعی ایمنی نانوذرات در غذا را تعیین نکرده اند. در حال حاضر هیچ اطلاعاتی در مورد سمیت ژنتیکی، سرطان زایی و تراتوژن نانوذرات در غذا وجود ندارد.

این پژوهش نتیجه می‌گیرد که اگرچه هیچ مدرکی که نشان دهد غذاها یا غذاهایی که با نانومواد در ارتباط بوده‌اند کمتر یا بیشتر از مواد دیگر خطرناکند وجود ندارد اما در مورد نانوذرات به اندازه‌ی کافی شواهد وجود دارد که نشان می‌دهد که این مواد برای بدن مضر هستند.

در چین تنها یک استاندارد ملی در زمینه‌ی نانوذرات وجود دارد: در این قانون حداکثر استفاده‌ی مجاز از TiO۲ ۱۰ گرم در هر کیلو و حداکثر مقدار مجاز SiO۲ ۲۰ گرم در هر کیلو تعیین شده است و این مواد در آب‌نبات‌ها، پوشش‌های شکلات و نوشیدنی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند.

این مطالعه تاکید می‌کند که ارزیابی‌ها برای ایمنی استفاده از نانوذرات در مواد غذایی بر اساس پیشرفت‌های علم و تکنولوژی که بر روی مکانیزم‌های سمیت هستند متمرکز شود. همچنین نیاز به تحقیقات بیشتر برای تعیین تاثیرات مصرف نانوذرات بر روی میکروارگانیسم‌های روده احساس می‌شود.

به طور خلاصه، این مطالعه بر نیاز به ارزیابیِ کامل و بی‌طرف نانوذرات برای گسترشِ علمی استانداردها برای استفاده از نانوذرات در مواد غذایی تاکید می‌کند.
 

مطالعه مقاله کامل