۲۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
مطالب مرتبط
مطالعه‌ای جدید راه‌هایی را برای کاهش سمیت اکسیدگرافن، ورقه‌ای فوق‌نازک از نانومواد مشتق‌شده از گرافیت، کشف کرده است تا زمینه استفاده از آن به‌عنوان سیستمی دارورسان فراهم شود.
پروفسور خلود الجمال (Khuloud Al-Jamal) که این مطالعه را رهبری کرده است، دراین‌باره گفت: «محققان از زمان دریافت جایزه نوبل فیزیک در سال ۲۰۱۰ برای تحقیقات درباره این نانوماده، به‌شدت به کاربردهای پزشکی بالقوه گرافن علاقه‌مند شده‌اند. اما نگرانی درباره سمی‌بودن آن همچنان مانعی حل‌نشده بر سر راه استفاده از این ماده است.»
پروفسور الجمال، استاد دارورسانی و نانوپزشکی و رئیس توسعه دارو گفت: «در این مطالعه، ضمن معرفی روش‌هایی شیمیایی برای زیست‌پذیرتر کردن اکسیدگرافن، به ارتباط بین پروتئین‌های موجود در تاج پروتئینی و مشخصات ایمنی اکسیدگرافن هم پرداخته‌ایم. مهم‌تر از همه، نشان دادیم که روش‌های insilico می‌توانند میزان سمیت را در موش‌ها به‌طور دقیق پیش‌بینی کنند، و در نتیجه راه‌هایی برای جایگزینی استفاده از حیوانات ارائه بدهند. من به این تلاش تیمی بین‌قاره‌ای بین بریتانیا، هنگ‌کنگ، چین و ایالات متحده افتخار می‌کنم.»
اکسیدگرافن ورقه‌ای بسیار نازک متشکل از گرافیت است. این اکسید شبیه به مغز مداد است، اما اتم‌های اکسیژن به آن متصل شده‌اند و همین ساختار موجب سازگاری آن با آب شده است. خواص فیزیکی و شیمیایی منحصربه‌فرد اکسیدگرافن موجب ظرفیت بالای آن برای حمل آنتی‌بیوتیک‌ها و داروهای ضدسرطان و همین‌طور هدف قرار دادن سلول‌هایی خاص می‌شود و همین خواص آن را به سیستمی بالقوه و مؤثر در زمینه دارورسانی تبدیل کرده است.
وقتی اکسیدگرافن وارد بدن می‌شود، با پروتئین‌های موجود در مایعات بیولوژیکی، مانند پلاسما و مایع مغزی نخاعی واکنش می‌دهد. این برهم‌کنش منجر به تشکیل پوششی سخت از پروتئین‌ها، که به آن تاج پروتئینی هم می‌گویند، در اطراف اکسیدگرافن می‌شود، و بر رفتار و سمیت نانومواد تأثیر می‌گذارد.
بنابراین، لازمه استفاده ایمن از این سیستم دارورسان انجام تحقیقاتی قابل‌توجه برای تغییر سطح اکسیدگرافن یا روش تحویل آن و کاهش اثر سمیت داخل بدن است.
منبع خبر: