(منتشر شده در ۲۰۱۵ مارس ۲۳ در ۵:۰۹)
طرح ملی فناوری نانو (NNI) امروز گزارش از کارگاه ، "چشم انداز ذینفعان در درک، ارزیابی و مدیریت خطرات بالقوه فناوری نانو" (کارگاه R۳)، که ۱۰-۱۱ سپتامبر، سال ۲۰۱۳، در واشنگتن برگزار شد، منتشر کرده است.
هدف از این کارگاه ارزیابی وضعیت فناوری نانو در زمینه‌ی محیط‌زیست، بهداشت و ایمنی، سه سال پس از توسعه‌ی استراتژی تحقیقات NNI EHS در سال ۲۰۱۱ و شناسایی ابزار و بهترین شیوه های استفاده شده توسط تحلیل گران ریسک برای کاهش تآثیرات فناوری نانو بوده است. طیف گسترده ای از ذینفعان از جمله تنظیم کننده های فدرال و ایالتی، کسب و کارهای کوچک و بزرگ، شرکت های بیمه، محققان دانشگاهی، متخصصان امنیت شغلی، و گروه‌های حامی محیط‌زیست، دیدگاه‌های خود را در فرآیند مدیریت ریسک به اشتراک گذاشتند. همچنین استراتژی‌ها و رویکردهای بهبود علم ارزیابی خطر؛ و راه‌هایی که سازمان NNI می‌تواند سهامداران را در توسعه فناوری نانو کمک کند، مورد بررسی قرار گرفت.

شرکت‌کنندگان در این کارگاه، دیدگاه‌ها و روش‌های ارزیابی و مدیریت خطرات بالقوه فناوری نانو را ارائه کردند. تحقیقات ارائه شده در کارگاه نشان می‌دهد که با داده‌های فنی خطر به تنهایی نمی‌توان تصمیم‌گیری کرد و ارزیابی خطر توسط افراد با دیدگاه‌ها و ارزش‌ها‌‌ و مواضع مختلف، میتواند سطح آگاهی و رفتار مصرف‌کنندگان، قانون‌گذاران، توسعه دهندگان، تولید کنندگان و شرکت های بیمه را تحت تاثیر قرار دهد.

پس از بحث و گفت‌و‌گو میان شرکت‌کنندگان، با توجه به تنوع دیدگاه ذینفعان، شرکت کنندگان نیازها را در چهار حوزه دسته بندی کردند: (فهرست زیر است اولویت بندی نشده است)
• منابع ارتباطی، از جمله افزایش شفافیت در نوشتن گزارش حضور نانومواد مهندسی شده (ENMs) و همچنین همکاری بیشتر میان گروه های ذینفع.‌

• ابزارهای تصمیم گیری، از جمله بهبود ابزار تشخیص و شناسایی. شامل روش‌های بهبود یافته برای ارزیابی خطرات بالقوه و بالفعل توسطENMs . همپنین توسعه ابزار لازم جهت هر چه زودتر حل کردن مسائل مربوط به فناوری نانو محیط زیست، بهداشت و ایمنی("nanoEHS") در چرخه عمر محصولات.
• توسعه منابع اطلاعاتی، مانند پایگاه‌های جامع اطلاعاتی برای تسهیل دسترسی به اطلاعات و یا سازمان دهی اطلاعات موجود از nanoEHS ؛ روش‌های دستیابی به اطلاعات و همچنین ادامه مطالعات سم شناسی در مورد اثرات ENMs
• توسعه استانداردها و راهنماهای استفاده از مواد به منظور تسهیل برنامه‌های کاربردی فناوری نانو از طریق بهبود کیفیت داد‌ها و بهبود روش‌های گزارش داده‌های مورد استفاده در ارزیابی ریسک نانومواد.