۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۴
مطالب مرتبط
در دو دهه گذشته، اتحادیه اروپا اقدامات گسترده‌ای در راستای تدوین مقررات مرتبط با نانومواد انجام داده است. آغاز این تلاش‌ها به انتشار گزارش‌های مرجع، مانند گزارش انجمن و آکادمی سلطنتی مهندسی (RS & RAE) در سال ۲۰۰۴ و مستندات کمیسیون اروپا بازمی‌گردد که بر ضرورت قانون‌گذاری برای مدیریت ریسک‌های بالقوه نانومواد تأکید داشتند.
رویکرد "تدریجی" اتحادیه اروپا منجر به اصلاح قوانین موجود شد تا حوزه نانومواد را نیز در بر گیرند. مقررات محصولات آرایشی (۲۰۰۹)، زیست‌کش‌ها (۲۰۱۲)، مواد غذایی نوین (۲۰۱۵) و به‌ویژه اصلاحیه‌های REACH در سال ۲۰۱۸ از جمله مهم‌ترین اقدامات در این زمینه هستند. این مقررات الزاماتی برای شناسایی، ارزیابی ایمنی و برچسب‌گذاری نانومواد تعریف کرده‌اند؛ از جمله الزام به درج نام نانومواد در لیست ترکیبات محصولات آرایشی.
با وجود این پیشرفت‌ها، چالش‌هایی همچنان پابرجاست؛ از جمله نبود روش‌های استاندارد برای ارزیابی ریسک، تعاریف متناقض از نانومواد در اسناد قانونی، و خلأ مقرراتی در حوزه‌هایی مانند مدیریت پسماند نانومواد. همچنین، ضعف در اجرای مؤثر برخی مقررات موجود، نظیر الزام برچسب‌گذاری، نگرانی‌هایی را ایجاد کرده است.
این گزارش، ضمن مروری جامع بر روندهای قانون‌گذاری در اروپا، توصیه می‌کند که تلاش‌های آینده باید بر توسعه روش‌های اندازه‌گیری و ارزیابی استاندارد، یکسان‌سازی تعاریف نانومواد، و تقویت اجرای قوانین موجود متمرکز شود. همچنین، قوانین جدیدی برای حوزه‌های نظارتی خالی مانند مدیریت پسماند نانومواد باید تدوین شود تا از ایمنی بیشتر این فناوری نوظهور اطمینان حاصل شود.
این بررسی نشان می‌دهد که اگرچه اروپا گام‌های بزرگی در تنظیم مقررات نانومواد برداشته، اما هنوز راه‌های زیادی برای رسیدن به یک چارچوب نظارتی کامل و کارآمد باقی مانده است.
برای آشنایی بیشتر با جزئیات این بررسی و مطالعه پیشنهادهای مطرح‌شده برای بهبود چارچوب نظارتی نانومواد در اروپا، مقاله کامل را در ادامه بخوانید.
