استانداردهای ملی حاوی تعاريف، روش‌هاي آزمون و ویژگی‌ها، مستندات و مقررات كيفي برای محصولات در حال تولید یا موجود در بازار کشور هستند. تدوین اين استانداردها با در نظر گرفتن شرايط کشور(اعم از شرايط اقتصادي، فني، فرهنگی، اجتماعی و ...) و طی یک فرایند مشخص انجام می‌گیرد.
طبق رویه قانونی تدوین استاندارد ملی، موضوعات تدوین استاندارد باید در کمیته برنامه‌ریزی حوزه تخصصی مربوطه در سازمان ملی استاندارد ایران به تصویب برسند. کمیته برنامه‌ریزی باتوجه به موضوع پیشنهادی با دعوت از نمایندگان کمیته‌های فنی متناظر مرتبط، کارشناسان فنی و تخصصی واحدهای تولیدی، نمایندگان سازمان‌های ذینع و اساتید دانشگاه برگزار می شود.
تصویب عنوان هر استاندارد، بر اساس شاخص‌هایی از قیبل: ارتباط تخصص مسئول تدوین استاندارد با موضوع پیشنهادی، نیازمندی‌های جامعه علمی و صنعتی کشور، ظرفیت‌های فنی و اقتصادی کشور، وجود منابع علمی و پژوهشی معتبر برای استاندارد و … انجام می‌شود.
پس از تایید موضوع توسط کمیته برنامه‌ریزی سازمان ملی استاندارد، تدوین استاندارد توسط متخصصان و ذی‌نفعان هر حوزه و با برگزاری جلسات متعدد کمیسیون‌های فنی انجام گرفته و پس از طی کردن فرآیند تدوین و در نهایت تصویب در کمیته ملی مربوطه در سازمان ملی استاندارد، منتشر می شود.
اولین جلسه کمیته برنامه‌ریزی تدوین استانداردهای ملی فناوری نانو در سال ۱۴۰۳، با حضور نمایندگانی از گروه استاندارد و ایمنی ستاد نانو، دفتر تدوین سازمان ملی استاندارد، اساتید دانشگاه و سایر سازمان‌های ذینفع و شرکت‌های تولیدی مرتبط برگزار گردید.
در این جلسه استانداردهای پیشنهادی توسط اعضای کمیته مورد بحث و بررسی تخصصی قرار گرفتند و در نهایت ۱۳ عنوان با توافق نمایندگان حاضر در جلسه از طرف سازمان ملی استاندارد به منظور تدوین استانداردهای ملی، تصویب شد.