۲۰ فروردین ۱۴۰۳
۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۵
سال قبل کارگاهی توسط کنسرسیوم بین المللی علوم PETA با مسئولیت محدود سازماندهی شد که منجر به انتشار مقاله در مجله Particle and Fibre Toxicology گردیده است. در این مقاله تولید آئروسول و ابزارهای مواجهه ای که می تواند برای پیش بینی سمیت در ریه های انسان بدنبال استنشاق نانو مواد استفاده شود را توصیف نموده است.
نانو مواد به طور فزاینده ای در محصولات مصرفی از قبیل رنگ ها، مواد ساختمانی، و بسته بندی غذا، استفاده می شود که مواجهه انسان به این مواد را خیلی محتمل می نماید. یکی از معمولترین راههای مواجهه با این مواد از طریق استنشاق می باشد، بنابرین، آژانس های قانونی اغلب الزامی کردند که سمیت این مواد در ریه آزمایش گردد. این تست ها معمولا شامل محدود کردن موشها در لوله های کوچک به اندازه بدن آنها و اجبار کردن آنها به استنشاق مواد بالقوه سمی قبل از اینکه کشته شوند. اگر چه، زمان، هزینه، مسائل علمی و اخلاقی دانشمندان را به توسعه روش هایی که از حیوانات استفاده ننمایند سوق داده است. ابزارهای توصیف شده در این مقاله برای قرار دادن نانو مواد(یا دیگر مواد قابل تنفس) روی سلولهای ریه انسان که در پتری دیش رشد می کنند، استفاده می شود.
نویسندگان همکار مقاله Particle and Fibre Toxicology ، دانشمندان کنسرسیوم علوم PETA می باشند، شرکت شیمیایی Dow، دانشگاه Boyler و مرکز بین سازمانی NTP ایالت متحده برای ارزشیابی متدهای سم شناسی جایگزین(NICEATM) می باشند.
" ترویج روش های غیر حیوانی برای ارزیابی سمیت نانو، کانون توجه کنسرسیوم بین المللی علوم PETA بود." دکتر Monita Sharma ، همکار مقاله و متخصصین نانو فناوری در کنسرسیوم، بیان کرد" ما در سال گذشته یک کارگاه بین المللی تست استنشاقی نانو مواد سازماندهی کردیم و این مرور تعدادی از ابزارهای مورد استفاده برای فراهم کردن درک بهتر آنچه در انسان بعد از تنفس این مواد اتفاق می افتد را توصیف کرده است." در طول کارگاه، متخصصین توصیه هایی برای طراحی یک تست آزمایشگاهی برای ارزیابی سمیت نانو مواد( به طور ویژه نانو لوله کربنی چند دیواره) در ریه، شامل نوع سلول، نقاط پایانی، سیستم های مواجهه، و ملاحضات دوزیمتری، ارائه دادند.