زیست شناسان و بیوفیزیک دان های دانشگاه ملی تحقیقات هسته ای MEPhI ، اولین دانشگاه پزشکی ایالتی سچنوف مسکو، دانشگاه ریمز شامپاین-آردنه و دانشگاه توبینگن آلمان، دریافته اند که سمیت نانوذرات بیشتر به اندازه و میزان شارژ سطح نسبت به ترکیب شیمیایی آنها بستگی دارد.

ایگور نابیو، نویسنده محقق و استاد دانشگاه ریمز شامپاین-آردن توضیح داد " مشکل سمیت نانو در ارتباط با چشم انداز استفاده از نانوکریستال ها در پزشکی به عنوان یک عنصر برای تشخیص و در نانوسیستم های درمانی به طور ویژه مورد توجه قرار گرفته است. ما موفق شده ایم مشکل کنترل سمیت نانو کریستال ها را حل کنیم که این امکان را به ما می دهد صرف نظر از ترکیب شیمیایی ، سمیت نانوذرات با طبیعت بسیار متنوع را افزایش داده یا از بین ببریم."

بر اساس گفته های نابیو، یکی از مهم ترین دلایل ممکن برای سمیت مولکولی نانوذرات، در واکنش های آن ها با پروتئین ها در بدن است، که به نوبه خود منجر به تغییر در ترکیب بیولوژیکی آنها می شود.

این تغییرات منجر به اختلال در عملکرد پروتئین به عنوان یک هورمون یا آنزیم می شود، یک واکنش خود ایمنی ایجاد می کند ، بدن با پروتئین های تغییر یافته مانند که یک ارگانیسم مزاحم برخورد می‌کند و تجمع پروتئین به عنوان فیبریل ها و پلاک ها تشکیل می شود که تصور می شود باعث بیماری های عصبی مانند آلزایمر و پارکینسون می شوند.

بر این اساس ، با تغییر اندازه و بار سطحی نانوذرات ، همانطور که مطالعه دانشمندان نشان می دهد ، می توان سمیت آنها را نیز تغییر داد.

محققان می گویند که یافته های آنها به درک ما در مورد ماهیت نانو سمیت کمک می کند و چشم انداز ایجاد نسل جدید دارویی را که قادر به از بین بردن فیبرها و پلاک های مضر است ، باز می کند.