در مطالعه‌ی اخیری که توسط پژوهشگران انجام شده است سمیت بالقوه منگنز (Mn) و نانوذرات منگنز (Mn-NPs) در ماهی‌ها مورد مطالعه قرار گرفته و خطرات ناشی از مصرف این مواد برای اکوسیستم‌های آبی و مصرف‌کنندگان روشن‌تر شده است. این تحقیق بر روی Pangasianodon hypophthalmus، یک گونه ماهیِ  که به طور گسترده در رژیم‌های غذایی در سراسر جهان مصرف می‌شود متمرکز بوده و اثرات غلظت‌های بالای منگنز و نانوذرات منگنز همچنین تاثیرات افزایش دما بر روی آنها بررسی شده است.

منگنز یک ماده معدنی ضروری برای فرآیندهای فیزیولوژیکی مختلف در موجودات زنده از جمله ماهی‌ها است. با این حال، بیش از حد قرار گرفتن در معرض منگنز می‌تواند منجر به سمیت شود و هم‌ایستایی (homeostasis) داخلی را مختل کند. این مطالعه همچنین به استفاده گسترده از منگنز در صنایع، آفت‌کش‌ها و محصولات مصرفی اشاره کرده است که منجر به افزایش تخلیه این ماده در  محیط‌های آبی می‌شود.

یکی از نگرانی‌های ویژه، افزایش استفاده از نانوذرات منگنز در کاربردهای مختلف مانند پزشکی، تصفیه فاضلاب و محصولات مصرفی است. این نانوذرات دارای خواص منحصر به فردی هستند که آنها را سمی‌تر از منگنز معدنی می‌کند. اندازه کوچک آن‌ها به آن‌ها اجازه می‌دهد تا به اندامک‌های سلولی نفوذ و در فیزیولوژی سلولی طبیعی اختلال ایجاد کنند و باعث آسیب سلولی و زیر سلولی شوند.

استفاده از منگنز و نانوذرات منگنز باعث تغییرات قابل توجه در نشانگرهای استرس اکسیداتیو، بیومارکرهای استرس، لاکتات و مالات دهیدروژناز، آلانین و آسپارتات آمینوترانسفراز، انتقال‌دهنده‌های عصبی، گلوکز-۶-فسفات دهیدروژناز، ATPase، بیومارکرهای سیستم ایمنی بدن و تغییرات هیستوپاتولوژیک در بافت آبشش ماهی می‌شود. تجمع زیستی منگنز در بافت‌های مختلف ماهی و آب اطراف آن در فواصل زمانی مختلف (۲۴، ۴۸، ۷۲ و ۹۶ ساعت) برای تعیین توزیع آن اندازه‌گیری شده است.

یافته‌های این تحقیق همچنین بر تشدید بالقوه سمیت در دماهای بالا تاکید کرده است، پس مسئله گرمایش کره‌ی زمین این مشکل را حادتر از پیش خواهد کرد. با توجه به اینکه ماهی‌ها حیواناتی خونسرد هستند، دما نقش مهمی در تنظیم فرآیندهای فیزیولوژیکی آن‌ها دارد.

این مطالعه نیاز به اقداماتی جامع برای کاهش خطرات بالقوه‌ی مرتبط با منگنز و نانوذرات منگنز در محیط‌های آبی را بیش از پیش نشان می‌دهد. نظارت موثر، تنظیم و کاهش دبی‌های صنعتی برای حفاظت از اکوسیستم و سلامت انسان بسیار مهم است. تحقیقات بیشتری برای درک بیشتر ما از مکانیسم‌های زیربنایی سمیت نانوذرات منگنز و اثرات طولانی مدت آن‌ها بر موجودات آبزی مورد نیاز است.

با اجرای اقدامات پیشگیرانه بر اساس این یافته‌ها، ذینفعان می‌توانند در جهت به حداقل رساندن اثرات نامطلوب منگنز و نانوذرات منگنز، تضمین پایداری و رفاه اکوسیستم‌های آبی و مصرف کنندگانی که به آنها متکی هستند را تامین کنند.
 

دریافت فایل کامل مقاله

منبع : https://www.nature.com/