۲۰ فروردین ۱۴۰۳
یازدهمین کنفرانس nanotox۲۰۲۴ در ایتالیا
۲۲ اسفند ۱۴۰۲
اعلام برگزیدگان مسابقه "ایمنی در آزمایشگاه نانو"
۱ اسفند ۱۴۰۲
۳ تیر ۱۳۹۶
(خبر پورتال Nanowerk) قبل از اینکه نانوذرات جدید و یا نانوداروها را بتوان به بدن انسانی تزریق کرد، باید یک سری کامل آزمایش در آزمایشگاه و پس از آن بر سلولهای زنده و نهایتاً بر روی انسان انجام شود. اما در اکثر موارد نتایج آزمایشات برونتنی بیان کننده آنچه واقعاً در بدن حیوانات و انسان روی میدهد، نیست. به همین علت محققان، اساس آزمایشات برونتنی را مورد بازنگری قرار دادهاند. در مقالهای که با عنوان "هاله پروتئین: تأثیر لنف در مقایسه با تأثیر خون در محیط آزمایشگاهی(برونتنی) پیچیده" در مجله Small به چاپ رسیده است، محققان دانشگاه EPFL سوئیس نشان دادند برای رفع این مشکل، باید آزمایشات برونتنی پایا یا استاتیکرا با آزمایشات پویا و دینامیکی که شرایط پیچیده واقعی را شبیهسازی میکنند و برای سیستم غدد لنفی و خون قابل استفاده است، جایگزین کرد.
در این آزمایشات، محققان قادر بودند شرایط واقعی بدن را در هر آزمایش تکرار کنند و رفتار نانوذرات را در جریانهای مختلف خون و لنف بسنجند. علاوه بر این، محققان اثر "پاکسازی" نانوذرات در غدد لنفاوی و بازگرداندن مجدد ذرات به سرم خون را نیز شبیهسازی کردند. به گفته دکتر ماریانا ابرسلد (دانشجو سابق فوق دکتری در دانشگاه EPFL نویسنده موفق مقاله مرتبط با پروژه -Nano Tera و مشاوره فعلی بیمارستان دانشگاه لوزان (CHUV))، شرایط انکوباسیون کنونی پایا است. وی اضافه کرد، نانوذرات و یا داروهایی که باید آزمایش شوند با دقت به مایعات و سلولهای پایا اضافه میشوند و پس از یک دوره انتظار پایا، تاثیرات ایجاد شده با میکروسکوپ بررسی میشود. وی افزود، در بدن انسان مایعات و سلولها هیچوقت به حالت پایا باقی نمیمانند و این محیط بسیار پیچیده و پویا است. به همین علت، نمیتوان نتایج آزمایشات پایا را به حالت پویا تعمیم داد. در این مطالعه برای شبیه سازی مجدد شرایط در سیستم خونی و غدد لنفاوی، پژوهشگران از پارامتر " هاله پروتئین" برای توجیه تفاوت بین آزمایشات برونتنی و درونتنی استفاده کردند. هاله پروتئینی زمانی اطراف نانوذرات تشکیل میشود که این ذرات در تماس با محیط زیستی قرار گیرند. وجود این هاله، رفتار نانوذرات در بدن را از طریق تغییر خواص شیمیایی و تعامل با سایر سلولها و تغییر مقصد ذرات، تغییر میدهد. بر اساس نتایج این پژوهش، پدیده هاله پروتئین تحت تاثیر نوع جریان و نوع سیال، یعنی خون و یا لنف قرار دارد. به گفته دکتر ابرسلد با وجود اینکه در اثر تزریق زیرجلدی نانوذرات، این ذرات سریعا با لنف در تماس قرار میگیرند اما تاکنون تأثیر لنف بر پدیده هاله پروتئین و بر نانوذرات کاملا نادیده گرفته شده است. این پژوهش نشان داد تغییر در نوع سیال و الگو جریان عامل بسیار مهمی در تشکیل هاله پروتئین است. به عنوان مثال، شرایط جریانی که هاله پروتئین در یک بیمار با فشار خون بالا را تغییر میدهد ممکن است در فرد بدون فشارخون فرق داشته باشد. به همین علت نانوذرات در بدن افراد مختلف به صورتهای متفاوتی عمل میکند و ممکن است اثرات متفاوتی بر آنها داشته باشد. بنابراین آزمایشات پویا برای مشاهده تشکیل هاله پروتئینی در شرایط مختلف برونتنی، به منظور پیشبینی رفتار نانوذرات در شرایط درونتنی مناسب است. به گفته دکتر ابرسلد، دانشمندان عدم تطابق نتایج آزمایشات درونتنی و برونتنی را به عوامل مختلف از جمله انتخاب اشتباه حیوان برای آزمایش و یا عدم تشابه مواد شیمیایی ارتباط میدهند. وی افزود: به عقیده ما، مشکل عمیقتر از این موارد و مربوط به آزمایشات برونتنی است و علت عدم تطابق نتایج این آزمایشات با نتایج آزمایشات درونتنی پایا بودن این آزمایشات است.